Islandia – ostatni skrawek Europy odkryty i zasiedlony przez człowieka. Tutaj dopiero w IX wieku po Chrystusie docierają i osiedlają się Wikingowie ze Skandynawii.

Źródło: www.allposters.com

Są jednak dowody na to, że to nie kto inny, a właśnie Słowianie byli tu pierwsi! Niezależnie jednak któż to był, wraz z osadnikami i ich dobytkiem przybyły na wyspę także psy. Przodków psów Islandii upatruje się w norweskich buhundach i owczarkach szetlandzkich. Poprzez wieki na odseparowanej wyspie ukształtowała się jedna rasa. Były to psy o szerokim spektrum walorów użytkowych i wyjątkowo ludziolubnym usposobieniu. Występowały i po dziś dzień występują w wersji krótko- i długowłosej przy bardzo, ale to bardzo różnorodnych  umaszczeniach.

Źródło: opracowanie własne (scan)

Jest to jedyna rodzima rasa Islandii. Zatem określenie pies Islandii (Iceland dog) choć minimalistyczne, pozostaje w pełni wystarczające. Warto zauważyć, że już w pierwszych wykazach psich ras tworzonych w połowie XVIII wieku pies islandzki jest obecny.

Źródło: www.albion-prints.com

Dla przykładu francuski naturalista Count de Buffon w swojej encyklopedii wyszczególnia tylko 30 ras, a wśród nich le Chien d’Islande – pies z Islandii (patrz ilustracja powyżej). Mamy zatem do czynienia z bardzo starą i wyjątkowo wcześnie rozpoznaną rasą czworonogów.

Źródło: chestofbooks.com

Rasa Íslenskur fjárhundur (w języku Islandzkim) - Icelandic Sheepdog (po angielsku, w skrócie ISD) ujęta została w rejestrze FCI pod numerem 289. Jej pełna polska nazwa to Islandzki szpic pasterski, co jednoznacznie wskazuje na przynależność do Grupy V – szpice i rasy pierwotne (sekcja III – psy pasterskie i stróżujące).

Ciąg dalszy nastąpi…